Een huis kopen, dat is gevoel, daar komt emotie bij kijken. Meestal kan ik de positieve emotie, of de blik door de bekende roze bril, die opdrachtgevers ten aanzien van een woning hebben redelijk goed nuanceren. Op een mooie dag komt er dan zo’n pareltje voorbij waarvan je denkt, een goed huis wat precies past bij de opdrachtgevers. Dat het kraantje op het toilet niet is aangesloten en dat de badkamer niet geheel de smaak is, dat valt te overzien. En bij de onderhandeling ben ik dan realistisch.

Echter onlangs gebeurde er iets vanaf de eerste kennismaking met een woning wat ik niet kan beschrijven. Er kloppen dingen niet. En toch klopt de woning  wel voor mijn opdrachtgevers. Het pareltje. We gaan ervoor. De onderhandeling gaat te gemakkelijk, of de verkoopmakelaar praat zoveel dat hij zichzelf tegenpraat. Of ineens moet er heel snel getekend worden. Of er worden dingen benoemd die je nergens op papier kan terugvinden. Ook al zal het allemaal wel kloppen, dat onderbuikgevoel roept iets heel anders.

Aangezien ik jaren in de verhuur van woningen heb gezeten, kan ik wel zeggen dat mijn onderbuikgevoel meestal wel het juiste gevoel is. We spraken destijds ook af dat als er maar 1 collega twijfelde, we het tot op de bodem moesten uitzoeken voordat we de woning aan die kandidaat gingen verhuren. En meestal kwam er dan wel iets boven water, wat achter werd gehouden. “Vertrouw nooit iemand, hoe aardig ook”, grapte een collega ooit. Niet mijn statement, maar zakelijk gezien wel een goede zienswijze in de wereld van het onroerend goed.

Zo ga ik dan nu ook alleen maar een opdracht aan als het goed voelt en er een leuke klik is met de opdrachtgevers. Dan is het werk veel leuker en dat straal je uit. En dan heb je beet, het perfecte huis voor de opdrachtgevers. De bubbels hebben we al gedronken en toch kan ik niet blij zijn. Als opdrachtgevers dan ook gaandeweg de week het gevoel krijgen dat er dingen niet kloppen, gaan we nog eens over de woning praten. Op zondagavond laten ze mij weten dat ze van de woning af willen zien, ik ben heel erg blij en opgelucht. Niet commercieel nee, maar wel menselijk. Ik ben er voor mijn opdrachtgevers en na de overdracht wil ik nog steeds dat iedereen blij is.

Wie weet wat dat onderbuikgevoel deze keer heeft gebracht? In ieder geval geen (financiële) verrassingen. En dat mooie huis wat wel goed voelt? Dat komt vast en zeker!